منم شهلا

شهلا جاهد اعدام شد،دیروز صبح.جان دادن هر موجودی و نه فقط انسانها،به هر گونه ای دردناک است.مرگ است و نیستی ؛و در آغوش کشیدن نیستی،وقتی لبالب میل هستی داری اندوهناک است.حتی اگر جان سپاری تو،سبب تسکین عده ای دیگر بشود.

بازار نوشته هایی که اعدام شهلا جاهد را در کانون  توجه قرار داده بودند این روزها  گرم بود.گفتنی ها را گفتند و من فقط به جستارهایی فکری ِ پراکنده ای که این روزها ذهنم را مشغول کرده بودند می پردازم.

یک : دلم برای شهلا سوخت.نه فقط به این دلیل که طناب دار دور گردنش بود و در اخرین لحظات باید با شکسته گردنی، با مرگ دست و پنجه نرم می کرد،بلکه بدین سبب که هشت سال ازگار در کانون توجه بود و پرسش،جنایت و فلاکت او شده بود محملی برای پول ستاندن مجله هایی که اتش بیار معرکه بودند،قضات بی عرضه ای که تکلیفش را مشخص نکردند و قریب به سی بار قاضی پرونده را تغییر دادند.هشت سال در هر عکسش کارش گریستن بود،او سالها پیش اعدام شده بود.مرده ای بود که دار را به انتظار نشسته بود.

دو : دلم بیش از همه برای لاله سحر خیزان سوخت.در خانه،در خواب،در انتظار بچه هایش،مرگ بر سرش هوار شد.آن لحظاتی که پشت سر هم ،بیست و هفت بار تنش پذیرای دشنه بود،به چه چیزی فکر می کرد؟به بچه هایش؟به زندگی اش که رنگ می باخت؟به شوهر خائن اش و یا قاتل عاشقی که با خون صفیر عشق می کشید؟

سه : به قانونی فکر می کنم که شل بودن بند تنبان را جایز می شمارد و وهم تقسیم عادلانه عشق می فروشد.قانونی که به عدالت ناصرها امیدوار است.

چهار : به بچه هایشان فکر می کنم.شهلا با دشنه مادرشان را کشت و با تیر غیب،دوکودک اش را.سایه این حادثه کل زندگی شان را تحت شعاع قرار خواهد داد.

پنج : به پدر و مادر لاله.

شش: به اعدام ،آیا با خون می توان خون را شست؟این تعداد اعدام،آیا در کاهش جرم تاثیری داشته و یا هیزم آتش خشونت در جامعه شده؟

هفت : به وبلاگ نویسانی که از شهلا جاهد قهرمان ساختند.اگر او قهرمان بوده،لابد همسر اول غاصبی بوده که عشقش را از او ربوده بوده.به مردم قهرمان سازی فکر می کنم که از جنایت کاران نیز می توانند اسطوره ای بسازند.سفاهت و احساساتشان چه ملغمه ای می سازد.

هشت : به رژیمی فکر می کنم که چطور می تواند از هر کسی قهرمانی بسازد و هر قهرمانی را به اسفل سافلین بکشاند.

نه:به ناصر محمد خانی و ناصرهای دیگر

ده:به عشق که چه خونها که به نام و نیت اش ریخته نشده است.به اینکه می تواند برای ما هم پیش بیاید،هر کدام از ما می توانیم در قامت یکی از آنها باشیم،ناصر محمد خانی،شهلا جاهد و یا لاله سحرخیزان

یازده و دوازده و ...

...

به خیلی چیزها فکر می کنم.