سقوط را به یاد بسپار،پرنده ای در کار نیست

در دنیایی که قانون جنگل بر آن حکمرانی می کند و پرونده مرگ و زندگی هر زمان باز است،از جاندارانی که از لحاظ قوای ذهنی در درجات پستی هستند،راهکارهایی برای زنده ماندن سر می زند که در کنار اینکه کارآمدند،به راستی حیرت انگیزند.دوزیستان و یا مارمولک های زیادی هستند که درست زمانی که در برابر شکارچی قرار می گیرند،خود را باد می کنند تا بزرگتر از آن چیزی که هستند به نظر برسند.شکارچی که تاب و توان از پای درآوردن مورد ورم کرده یِ در برابر خود را نمی بیند؛ مسیرش را کج می کند و پــــِی روزی به جای دیگری می رود.گاه حربه دیگری به کار می رود  و جانور خودش را به مردن می زند.بسیاری از ماکیان و یا مارها و مارمولک و وزغ ها این چنین هستند و شکارگر که مردار خوار نیست کمی وارسی می کند و می رود

.

حربه ها مختص جانداران نیستند و در بین حکمرانان دوپای کره زمین نیز صدق می کنند.در غالب مواقع:داد و هوار  و گرد و خاک راه انداختن،چنان که به نتیجه نرسید به موش مــُردگی زدن و تسلیم شدن.در جنگ جهانی دوم پس از آنکه آمریکا با حمله ژاپن به «پرل هاربـــِر» وارد جنگ شد،در اواخر جنگ که دیدند شرقی ها خیال تسلیم شدن ندارند،دسته گل اوپنهایمر و دوستان را بر سر هیروشیما و ناکازاکی هوار کردند و چند صد هزار نفر را بخار کردند.امپراتور ژاپن که با یک ارزیابی کوتاه فهمیده بود چیزی نمانده که شکارچی حمله نهایی را بکند،راه حل تسلیم شدن را انتخاب کرد و خود را به مردن زد؛خیلی محترمانه به نزد مردم رفت و پشت تریبون اعلام کرد که : "اوضاع چندان به نفع ما پیش نمی رود"،به زبان مودبانه ولی صریح تر :"غلط کردیم" و به زبان لــُمپن ها:" شِکر خوردیم".آمریکا هم نیازی نداشت که هزینه های بیشتری برای جـــَــپــــِــن خرج کند،بی خیال شد و تصمیم گرفت که اسیب های وارده به خودش را بازسازی کند

هنوز بیست و چهار ساعت از سقوط هواپیما در ارومیه نگذشته است.در لیست جستجوهای یاهو رتبه سوم را بدست آورده و عده زیادی را داغدار کرده.هر چقدر هم که زور بزنند و بخواهند توجیه کنند باز تا حدودی مشخص است که حادثه معلول چه چیز بوده:طیاره از عهد بوق می پریده و قطعاتش از رده خارج شده.تحریم ها هم نمی گذارد که قطعات نو و یا هواپیماهای نو جانشین شود.امکان جا به جایی ترافیک هواپیمایی هم در حال حاضر نیست.کشور وسیع است و نیاز به طیاره های پرنده بالاست.خطوط قطاری کم است و سرعت قطارها کمتر.تلفات جاده ای زیاد است و فرهنگ رانندگی کمتر و تکنولوزی ساخت خودرو هم برای زمان چهارپایان.و این یعنی در حالا حالا ها بر همین پاشنه می چرخد.این تصور چندان هم بیراه نیست و میانگین هر ساله بیشتر از یک سقوط داشیتم و تلفات جاده ای هم هر سال با زلزله بم برابری می کند

.

. 

حرفی که امپراتور مرحوم نظر گفته می تواند باز هم کاربرد داشته باشد.حتی اگر این فرض سفیهانه را  وارد کنیم که همه مردم ایران ،به طور اعم از غرب و بالاخص از آمریکا بیزارند،باز هم سیاسیون بد نیست که هارت و پورت کردن شعار مرگ بر فلان و تف بر بهمان را نقدا بر در کوزه بگذارند تا ایندگان آبش را بخورند و دیالوگ برقرار کنند.یک حقیقت نگران کننده:دانش مهندسی در ایران عقب است و کشوری که چنین وضعی دارد یا بهتر است نقدا دور اسقلال را خط بکشد و یا تلفات بدهد،بعید می دانم شق ثالثی وجود داشته باشد